Van worsten en onzin

Door Vincent Vuurtoren

Vanmiddag kreeg ik een heerlijk worstenpakket bezorgd. Ik hoefde er niets bijzonder voor te doen, alleen te betalen, en omdat ik de worsten de prijs waard vond, deed ik dat.  Zo ging het bij de onderhandelingen over denieuwe coalitie vermoedelijk ook. Er werd de coalitiekandidtaen een worst voor gehouden, maar daar moest wel een prijs voor worden betaald..

De prijs van de worsten
De prijs wss dat men akkoord zou gaan met de deelname van BVNL aan de coalitie,  De lijst van Wybren van Haga dus. De worst was een wethoudersplaats voor Bert van Ravenhorst bijvoorbeeld. Maar GL’PvdA hadden goed gelezen van Van Haga een kapitalistisch beleid  wilde voeren. Die prijs was voor de groene socialisten te hoog .Dat gold ook voor het CDA waar Wilfred Borgonjen een wethoudersplek werd beloofd. Maar samenwerken met BVNL was voor de Christendemocraten nog een brug te ver. Dus bleef alleen Partij voor Voorna aan Zee over, en misschien zal Daan van Orselen best een goede wethouder zijn

Zeven wethouders…
Constructiebedenker Rien Kap gaat uit van 7 wethouders die elk een ton per jaare gaan verdienen Het college gaat dus 700.000 euro per jaar kosten. Natuurlijk kun je daar aab toevoegen dt e ook een aantl wethouders verdwijnen, maar die hebben wel allemaal recht op wachtgeld, net als de burgemeesters die verdwijnen. Ik ken er die zonder baan gewoon aan de geeuwhonger raken. Maar goed. de politiek maakt ijn eigen regels en vergeet daarbihj zeker zichzelf niet

Windmolens
Ik schreef al dat de vier partijen elkaar vooral vonden in de dingen die ze niet wilden, met als hoofdzaak de windmolens. Nu publiceerde de Provincie vandaag eeen uitspraak op een motie van GL/PvdA met de volgende strekking; ‘Gemaakte afspraken moeten worden nagekomen. Als het niet anders kan moet de provincie daarom ingrijpen.”  Dus de belofte die de nieuwe coalitie aan de kiezers heeft gedaan,  kan simpel door Jaap Smit en zijn team  worden vernietigd. Terwijl het CDA bijvoorbeeld wilde praten over een comproms met lagere windmolens. Maar die mocht niet meer meedoen. 

Denkfout
Kap en Spoon maakten bij de onderhandelingen één cruciale denkfout: wanneer je de grootste tegenstanders tot bondgenoten maakt, zijn ze monddood. De waarheid isprecies andersom. Je maakt jezelf  afhankelijk van die nieuwe bondgenoten.Met hun geklochte steun zit de coalitie in een wurggreep. Nu is die 1,4 miljoen wethouderssalaris wel een reden om die steun te blijven geven, maar als de principes het winnen van het geld, ligt de conflictstof voor het oprapen. En krijgt John Bijl zeker gelijk: het wordt ruzie in de raadzaal…