Na 86 jaar komt er in 2025 een einde aan Rubberfabriek Helvoet b.v.

De Rubberfabriek in 1950

Op 31 mei 2025 komt er een einde aan de dan 86 jarige geschiedenis van één van de belangrijkste ondernemingen uit de geschiedenis van Hellevoetsluis.  Na 31 mei is er nog een afrondende uitloop van de ontmanteling tot eind december. Dat de gemeente Voorne aan Zee niet in staat bleek een antwoord te formuleren op schriftelijke vragen,heeft een aantal redenen. De ambtenaren van de drie kernen worden geacht met elkaar samen te werkem, maar de praktijk blijkt anders. De wethouders zijn nog nauwelijks op de hoogte van de problematieken van de gemeente en gedragen zich graag als bulldozers  en schuiven alles voor zich uit. Daarom zijn de antwoorden op de schriftelijke vragen van Heidi van Noort, nauwelijks antwoorden te noemen. 

Rechtstreeks naar betrokkenen
Maar als je rechtstreeks naar de mensen gaat die direct betrokken en mogelijk de dupe zijn van de sluiting rollen de antwoorden over de tafel.  Het Hellevoetse bedrijf gaat sluiten, weet het personeel. De complete sluiting en ontmanteling vind plaats in de periode 31 mei 2025 tot en met december 2025. Alle grond en gebouwen zijn eigendom van Helvoet b.v. zodat het bedrijf alleen kan beslissen over verkoop in zijn geheel of in gedeeltes, onderzoek kan laten doen naar eventuele bodemvervuiling etc.  Voordat duidelijk is of de gemeente de gronden kan kopen en wat ze er mee wil, is aanpassing van de infrastructuur niet zinvol. Natuurlijk ligt bij de linkse fracties de hoop dat het gebied mede wordt gebruikt om er broodnodige sociale huurwoningen te bouwen. Of Voorne aan Zee daar positief naar kijkt is volkomen onduidelijk. Het enige wat we zeker weten is dat er eind 2025 geen rubberfabriek meer bestaat in Hellevoetsluis, maar nog wel op andere plaatsen in Nederland.

Geschiedenis
De geschiedenis van Helvoet b.v.begint in de vooroorlogse jaren als de familie Dekker enige rubberplantages in Indonesie bezit. In 1939 wordt in Hellevoetsluis de Rubberfabriek gesticht.  Het voomalige beursgebouw aan de Moriaanseweg Oost is de eerste huisvesting en op 18 februari 1969 wordt de eerste paal geslagen voor een nieuwe fabriekshal. Dat gebeurt door één van de vier dochters van de directeur/eigenaar Dik Dekker.  De toen nog onbekende Hellevoetse kunstschilder/tekenaar Theo de Jong krijgt op zijn 16e verkering met de jongste dochter Annelies en het blijkt een liefde voor het leven. En hoewel Dik Dekker moeite doet om de jongeman in het bedrijf in te lijven, kiest Theo op zijn 18e voo de Rotterdamse Kunst Akademie. Het bedrijf werd voor 18 miljoen vekocht aan het Zwitserse concern Dätwyler en de familie Dekker verhuisde naar Luzern. Annelies ook, maar zij en Theo belden elke zaterdag. Op 11 december 1976 trouwden ze op een zaterdag en de toenmalige burgemeester Koos Aarse voltrok het huwelijk In 1939 werd ook het motorjacht Scharhorn gebouwd, dat een belangrijke rol speelde bij de familievakanties. Als Theo en Annelies op familiebezoek gingen moesten ze altijd een fles Bokma en een kilo oude kaas meenemen

Invloed
De invloed van Dekker op de samenleving was groot. Zo richtte hij de muziekvereniging Sempre Crescendo op, die in het begin uit veel personeelsleden van Helvoet b.v.bestond. Uiteraard speelde Sempre ook voor het gemeentehuis bij de bruiloft van Theo en Annelies – De Rubberfabriek had een eigen toneelvereniging Rudek en een eigen brandweer en portiersdienst. Veel personeelsleden uit de zestiger jarenzullen zich nog mevrouw Breeman herinneren die elke doordeweekse dag met een kar vol producten van de winkel (melkboer Breeman was bijna tegenover de Rubberfabriek) door de fabriek ging en veel verkocht, waarschijnlijk meer dan in de winkel. Herinneringen zijn er genoeg bij veel Hellevoeters en inwoners van Goeree Overflakkee die er hun werk vonden. Op 1 januari 2026 is er van de het eens zo belangrijke bedrijf voor Hellevoetsluis niets meer te vinden en dat maakt me toch een beetje triest. Een bijzonder bedrijf waar ook veel relaties ontstonden. George en Ria Kwekel hebben elkaar daar leren kennen. Zij en veel anderen zullen de Rubberfabriek nooit vergeten…Ik ook niet…